And so the adventure begins

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videsne quam sit magna dissensio? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Si enim ad populum me vocas, eum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Ad eos igitur converte te, quaeso. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Itaque his sapiens semper vacabit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quid est enim aliud esse versutum?

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quippe: habes enim a rhetoribus; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Quis suae urbis conservatorem Codrum?

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Sed ad rem redeamus; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Certe non potest. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Hoc non est positum in nostra actione.

An vero quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Cupit enim dÃcere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Idem adhuc; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nihil ad rem! Ne sit sane; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Duo Reges: constructio interrete. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Illi enim inter se dissentiunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Itaque his sapiens semper vacabit. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Beatus sibi videtur esse moriens.

Inquit, dasne adolescenti veniam?
Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.
De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Scisse enim te quis coarguere possit? Negat enim summo bono afferre incrementum diem.